Zoals ik al eerder schreef is de herfst een van mijn favourite jaargetijden. Sinds ik een jaar of vijf geleden met contemplatieve fotografie ben begonnen, begin ik meer te zien, zo ook van de herfst. Een van de meest voor de hand liggende objecten in de herfst zijn natuurlijk de blaadjes, ze liggen overal. Maar sinds ik veel meer met kijken bezig ben, zie ik ze op plekken die niet zo voor de hand liggen en soms raakt de kwetsbaarheid en vergankelijkheid ervan me. Voorheen zou ik er zo aan voorbij gaan, maar nu vallen ze me op.
Like I wrote before, Autumn is one of my favorite seasons. Since I have started contemplative photography about five years ago, I have started to see more, also of Autumn. One of the most obvious objects are the leaves of course, they are everywhere. But since I am more into looking, I start seeing them at spots that are not so obvious and sometimes their vulnerability and impermanence touch me. I used to walk right past them, but now I notice them.
