Bij het browsen op internet kwam ik deze dame tegen: Lady Clementina Hawarden (1822-1865). Ze maakte meer dan 800 foto’s tussen 1857-1864 tot voor haar plotselinge dood, voornamelijk van haar volwassen dochters Isabella, Clementina en Florence. Ze was misschien wel de eerste fotograaf die geïnteresseerd was in de manier waarop stof om een vrouwelijke vorm viel. In het chique huis van haar en haar man in Londen maakte ze een fotostudio. Ze werd snel bekend en in 1863 had ze veel succes tijdens de jaarlijkse expositie van de “Photographic Society of London”. Ze werd beschouwd als amateur en is nooit heel bekend geworden als professionele fotograaf. Ze produceerde albumen afdrukken van natte-plaat collodian negatieven, een gangbare methode in die tijd. In 1939 doneerde haar kleindochter, Clementina Tottenham een collectie van 775 foto’s aan het Victoria & Albert Museum. De foto’s zijn uit familie albums gerukt of gescheurd zoals hieronder is te zien, waarom is onduidelijk.
Lady Clementina gebruikte vaak een spiegel in haar foto’s en ze speelde met licht; haar beelden zijn nogal dramatisch van aard door de poses die de modellen aannamen. Ik kan enorm de stoffen waarderen, het spel van licht en schaduw en de reflecties. Als je de foto’s in kleur voorstelt, doen ze bijna niet onder voor hedendaagse modefotografie.
Clementina (born 1847) in fancy dress in the light-filled interior of the family home in London
I stumbled upon this lady whilst browsing the internet: the photographer Lady Clementina Hawarden (1822-1865). She produced over 800 photographs from 1857-1864 before her sudden death, particularly of her grown-up daughters Isabella, Clementina en Florence. She was possibly the first photographer who was obsessed with the way fabric hangs on a woman. She set up a photo studio at the first floor of their elegant home in London. She first exhibited in the annual exhibition of the Photographic Society of London in January 1863 and was elected a member of the Society the following March. She was considered an amateur photographer and while appreciated for her work, never became widely known as a photographer. She produced albumen prints from wet-plate collodion negatives, a method commonly used at the time. A collection of 775 portraits were donated to the Victoria and Albert Museum, London in 1939 by Hawarden’s granddaughter, Clementina Tottenham. The photographs were ripped, or cut, from family albums as you can see, for reasons that are unclear.
Lady Clementina often used a mirror in her photographs and she played with light; her images are often melodramatic because of the poses of her models. I appreciate enormously the fabrics, the play of shadow and light and the reflections. If you image the photos in colour, they would just look like modern fashion photography.
Isabella and Florence Hawarden
Clementina in a dramatic pose with a veil.
This picture of Isabella was used by Penguin for the cover of an edition of Wilkie Collins’ Woman in White.
Isabella and Clementina in bohemian dress.
Isabella and Clementina in what looks like a play scene.
